Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2010
Κυριακή 22 Μαρτίου 2009
Δήμος Ερεσού-Αντίσης
Δήμος Ερεσού-Αντίσσης είναι Καποδιστριακός Δήμος του Νομού Λέσβου στο δυτικό άκρο της Λέσβου. Μετά την απογραφή του 2001 βρέθηκε να έχει 5.530 κατοίκους και έκταση 29.0947 στρέμματα.
Αποτελείται από τον Δήμο Ερεσού και Έξι πρώην Κοινότητες, τώρα Δημοτικά Διαμερίσματα.
Κάθε Δημοτικό διαμέρισμα ψηφίζει δικό του Τοπικό Συμβούλιο, εκτός της Ερεσού η οποία είναι έδρα του Δήμου.
Το Δημοτικό Συμβούλιο αποτελείται από 21 μέλη.
Ο Δήμος Ερεσού-Αντίσσης δημιουργήθηκε, βάσει του νόμου "Καποδίστριας", από τη συνένωση έξι κοινοτήτων με το μέχρι τότε Δήμο Ερεσού. Η συνολική έκταση του δήμου είναι 290.947 στρέμματα και ο πληθυσμός του 5.620 κάτοικοι. Οι κοινότητες που τον απαρτίζουν είναι: Σιγρίου, Πτερούντος, Μεσοτόπου, Βατούσσης, Αντίσσης και Χιδήρων.
Ερεσός
Η πρώτη πόλη της Ερεσού κτίστηκε στη θέση που βρίσκεται σήμερα η Σκάλα Ερεσού από αποίκους Αχαιούς ανάμεσα στον 11ο και τον 9ο π.Χ. αιώνα. Πήρε το όνομά της από τον Έρεσο, γιο του Μάκαρου, πρώτου βασιλιά της Λέσβου. Η πόλη υπήρξε σπουδαίο εμπορικό κέντρο. Η καλλιέργεια της γης ήταν μία από τις κυριότερες ασχολίες των κατοίκων της, γι' αυτό και το έμβλημα της πόλης ήταν το στάχυ. Το 540 π.Χ. καταλαμβάνεται από τους Πέρσες. Το 377 π.Χ. προσχωρεί στη Β' Αθηναϊκή Συμμαχία. Στα ρωμαϊκά χρόνια γνωρίζει ακμή και στην εποχή του Βυζαντίου δέχεται συχνά τις επιθέσεις των Σαρακηνών πειρατών. Το 1462 η Ερεσός γίνεται υποτελής των Τούρκων, από τους οποίους απελευθερώνεται το 1912.
Η Ερεσός υπήρξε η γενέτειρα της λυρικής ποιήτριας Σαπφούς (δεύτερο μισό του 6ου π.Χ. αιώνα), του μεγάλου φιλοσόφου Θεοφράστου (4ος π.Χ. αιώνας), μαθητή και συνεχιστή του έργου του Αριστοτέλη, και του Φανία (4ος π.Χ. αιώνας), φιλοσόφου, μαθητή του Αριστοτέλη και σύγχρονου του Θεοφράστου.
Αντισσα
Είναι μία από τις κοινότητες που απαρτίζουν το Δήμο Ερεσού. Κτισμένη σε πλαγιά του όρους Κουρουκλό, αποτελεί τη συνέχεια της αρχαίας Αντισσας και πήρε το όνομά της από την Αντισσα, κόρη του Μάκαρου, πρώτου βασιλιά της Λέσβου. Στο Γαβαθά, επίνειο της Αντισσας, τοπικός θρύλος λέει ότι τα κύματα έφεραν τη λύρα του Ορφέα, όταν εκείνος σκοτώθηκε από τις Μαινάδες.
Αποτελείται από τον Δήμο Ερεσού και Έξι πρώην Κοινότητες, τώρα Δημοτικά Διαμερίσματα.
Κάθε Δημοτικό διαμέρισμα ψηφίζει δικό του Τοπικό Συμβούλιο, εκτός της Ερεσού η οποία είναι έδρα του Δήμου.
Το Δημοτικό Συμβούλιο αποτελείται από 21 μέλη.
Ο Δήμος Ερεσού-Αντίσσης δημιουργήθηκε, βάσει του νόμου "Καποδίστριας", από τη συνένωση έξι κοινοτήτων με το μέχρι τότε Δήμο Ερεσού. Η συνολική έκταση του δήμου είναι 290.947 στρέμματα και ο πληθυσμός του 5.620 κάτοικοι. Οι κοινότητες που τον απαρτίζουν είναι: Σιγρίου, Πτερούντος, Μεσοτόπου, Βατούσσης, Αντίσσης και Χιδήρων.
Ερεσός
Η πρώτη πόλη της Ερεσού κτίστηκε στη θέση που βρίσκεται σήμερα η Σκάλα Ερεσού από αποίκους Αχαιούς ανάμεσα στον 11ο και τον 9ο π.Χ. αιώνα. Πήρε το όνομά της από τον Έρεσο, γιο του Μάκαρου, πρώτου βασιλιά της Λέσβου. Η πόλη υπήρξε σπουδαίο εμπορικό κέντρο. Η καλλιέργεια της γης ήταν μία από τις κυριότερες ασχολίες των κατοίκων της, γι' αυτό και το έμβλημα της πόλης ήταν το στάχυ. Το 540 π.Χ. καταλαμβάνεται από τους Πέρσες. Το 377 π.Χ. προσχωρεί στη Β' Αθηναϊκή Συμμαχία. Στα ρωμαϊκά χρόνια γνωρίζει ακμή και στην εποχή του Βυζαντίου δέχεται συχνά τις επιθέσεις των Σαρακηνών πειρατών. Το 1462 η Ερεσός γίνεται υποτελής των Τούρκων, από τους οποίους απελευθερώνεται το 1912.
Η Ερεσός υπήρξε η γενέτειρα της λυρικής ποιήτριας Σαπφούς (δεύτερο μισό του 6ου π.Χ. αιώνα), του μεγάλου φιλοσόφου Θεοφράστου (4ος π.Χ. αιώνας), μαθητή και συνεχιστή του έργου του Αριστοτέλη, και του Φανία (4ος π.Χ. αιώνας), φιλοσόφου, μαθητή του Αριστοτέλη και σύγχρονου του Θεοφράστου.
Αντισσα
Είναι μία από τις κοινότητες που απαρτίζουν το Δήμο Ερεσού. Κτισμένη σε πλαγιά του όρους Κουρουκλό, αποτελεί τη συνέχεια της αρχαίας Αντισσας και πήρε το όνομά της από την Αντισσα, κόρη του Μάκαρου, πρώτου βασιλιά της Λέσβου. Στο Γαβαθά, επίνειο της Αντισσας, τοπικός θρύλος λέει ότι τα κύματα έφεραν τη λύρα του Ορφέα, όταν εκείνος σκοτώθηκε από τις Μαινάδες.
Τρίτη 17 Μαρτίου 2009
Μυτιλήνη
ΜΥΤΙΛΗΝΗ, Η ΑΡΧΟΝΤΙΣΣΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ
Ο Δήμαρχος Μυτιλήνης κος Γιακαλής Αθανάσιος
Η Μυτιλήνη είναι χτισμένη στη νοτιοανατολική ακτή του νησιού. Είναι η μεγαλύτερη πόλη και πρωτεύουσα του νομού Λέσβου, καθώς και το διοικητικό και οικονομικό κέντρο του νησιού. Το εμπορικό, βιοτεχνικό, κοινωνικό και συμβολικό κέντρο της πόλης αποτελεί η οδός Ερμού, που εκτείνεται από βορά προς νότο συνδεόντας το βόρειο με το νότιο λιμάνι. Πολλά τα διατηρητέα αρχοντικά κτίρια στο χώρο της προκυμαίας όπως το Μέγαρο πρώην ξενοδοχείο "Μεγάλη Βρετάνια", το κτίριο πρώην καφενείο "Πανελλήνιο", αλλά και στις υπόλοιπες περιοχές δεσπόζουν διατηρητέα αρχοντικά κτίρια, όπως στη περιοχή της Σουράδας, του Μακρύ Γιαλού και στο Κιόσκι.
Το Φανάρι και η Επάνω Σκάλα, είναι οι περιοχές με τα ουζάδικα στο λιμάνι και στο παλιό λιμάνι της πόλης, το καλύτερο σημείο για να απολαύσεις τη θέα στο φωτισμένο κόλπο. Ο Aγιος Θεράποντας κυριαρχεί στο κάδρο, ενώ το κάστρο της Μυτιλήνης, ένα από τα μεγαλύτερα της Μεσογείου, ρίχνει τη στιβαρή σκιά του στην πόλη.
Σήμερα ο διευρυμένος Δήμος Μυτιλήνης περιλαμβάνει και τα Δημοτικά Διαμερίσματα των Λουτρών, Ταξιαρχών, Παναγιούδας, Μόριας, Αλυφαντών, Αφάλωνα, Παμφίλων και Αγίας Μαρίνας. Είναι έδρα του Υπουργείου Αιγαίου, της Περιφέρειας Β. Αιγαίου και του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Μερικά από τα πιο σημαντικά ιστορικά άλλά και εικαστικά αξιοθέατα της πόλης είναι:
Στην κορυφή του λόφου που είναι κτισμένη η Μυτιλήνη δεσπόζει το Βυζαντινό της κάστρο, ένα από τα μεγαλύτερα της Μεσογείου. Γύρω από το κάστρο εκτείνεται πευκοδάσος "Τα τσαμάκια" και στην αρχή της προβλήτας του λιμανιού, δίπλα στη Θάλασσα, υψώνεται το Αγαλμα της Ελευθερίας κατασκευασμένο από μπρούτζο με μαρμάρινη βάση.
Τo μουσείο του Θεόφιλου βρίσκεται στο προάστιο Βαρειά της Μυτιλήνης. Στεγάζει ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς του λαϊκού ζωγράφου Θεόφιλου Χατζημιχαήλ. Τα θέματά του πηγάζουν από τη φύση και την ιστορία. Η αναγνώριση της αξίας του έργου του και η προβολή τους στο διεθνή χώρο οφείλονται στον φημισμένο τεχνοκρίτη στο Ελευθεριάδη-Τεριάντ.
Στο Μουσείο Teriade εκτίθενται σπάνια και μεγάλης αξίας βιβλία ,τα οποία έχουν εκδοθεί από τον Τεριάντ. Σε αυτό στεγάζεται σε μόνιμη βάση η έκθεση με τίτλο "Τιμή στον Teriade", που οργανώθηκε το Μάιο του 1973, στο Grand Palais του Παρισιού, από το Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.. Για πρώτη φορά δίνεται η ευκαιρία σε ζωγράφους, όπως ο Matisse, ο Picasso, o Chagall, όχι απλά να εικονογραφήσουν βιβλία, αλλά να δημιουργήσουν έργο εικαστικό, με φορέα το βιβλίο.
To Βυζαντινό μουσείο στεγάζεται απέναντι από τον θαυμαστό ναό του αγίου Θεράποντος. Στο μουσείο βρίσκονται συλλογή φορητών εικόνων , άμφια, εκκλησιαστικά σκεύη , χειρόγραφα και παλαιά εκκλησιαστικά βιβλία , περίτεχνα τέμπλα παλαιών εκκλησιών.
Το νέο κτίριο του Aρχαιολογικού Mουσείου Mυτιλήνης, που αποτελεί δείγμα της σύγχρονης μουσειακής αρχιτεκτονικής, βρίσκεται στην περιοχή Kιόσκι, όπου οι πρόσφατες ανασκαφικές έρευνες έφεραν στο φως το ιερό της Aφροδίτης.
Aπό το Aρχαίο Θέατρο Mυτιλήνης σώζεται η τελευταία οικοδομική φάση του μνημείου, που χρονολογείται στα Yστερορωμαϊκά χρόνια, ενώ το Ρωμαϊκό Λουτρό και το Ρωμαϊκό Υδραγωγείο, δείχνουν ανεξίτηλα το πέρασμα των Ρωμαίων από την πόλη, αφήνοντας σημαντικά έργα υποδομής.
H Δημοτική Πινακοθήκη στεγάζεται σε ένα παλιό τριώροφο αρχοντικό (Xαλίμ Mπέη), χαρακτηριστικό δείγμα της τοπικής αρχιτεκτονικής, που δεσπόζει στην περιοχή της Eπάνω Σκάλας.
Tο Γενί - Tζαμί (το Nέο Tέμενος), σημαντικό για τη Mυτιλήνη ιστορικό μνημείο της τρίτης δεκαετηρίδας του 19ου αιώνα είναι το μεγαλύτερο και λαμπρότερο μουσουλμανικό τέμενος της πόλης, κι ενα απ' τα χαρακτηριστικότερα της εποχής αυτής στον Eλλαδικό χώρο.
Ο Δήμαρχος Μυτιλήνης κος Γιακαλής Αθανάσιος
Η Μυτιλήνη είναι χτισμένη στη νοτιοανατολική ακτή του νησιού. Είναι η μεγαλύτερη πόλη και πρωτεύουσα του νομού Λέσβου, καθώς και το διοικητικό και οικονομικό κέντρο του νησιού. Το εμπορικό, βιοτεχνικό, κοινωνικό και συμβολικό κέντρο της πόλης αποτελεί η οδός Ερμού, που εκτείνεται από βορά προς νότο συνδεόντας το βόρειο με το νότιο λιμάνι. Πολλά τα διατηρητέα αρχοντικά κτίρια στο χώρο της προκυμαίας όπως το Μέγαρο πρώην ξενοδοχείο "Μεγάλη Βρετάνια", το κτίριο πρώην καφενείο "Πανελλήνιο", αλλά και στις υπόλοιπες περιοχές δεσπόζουν διατηρητέα αρχοντικά κτίρια, όπως στη περιοχή της Σουράδας, του Μακρύ Γιαλού και στο Κιόσκι.
Το Φανάρι και η Επάνω Σκάλα, είναι οι περιοχές με τα ουζάδικα στο λιμάνι και στο παλιό λιμάνι της πόλης, το καλύτερο σημείο για να απολαύσεις τη θέα στο φωτισμένο κόλπο. Ο Aγιος Θεράποντας κυριαρχεί στο κάδρο, ενώ το κάστρο της Μυτιλήνης, ένα από τα μεγαλύτερα της Μεσογείου, ρίχνει τη στιβαρή σκιά του στην πόλη.
Σήμερα ο διευρυμένος Δήμος Μυτιλήνης περιλαμβάνει και τα Δημοτικά Διαμερίσματα των Λουτρών, Ταξιαρχών, Παναγιούδας, Μόριας, Αλυφαντών, Αφάλωνα, Παμφίλων και Αγίας Μαρίνας. Είναι έδρα του Υπουργείου Αιγαίου, της Περιφέρειας Β. Αιγαίου και του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Μερικά από τα πιο σημαντικά ιστορικά άλλά και εικαστικά αξιοθέατα της πόλης είναι:
Στην κορυφή του λόφου που είναι κτισμένη η Μυτιλήνη δεσπόζει το Βυζαντινό της κάστρο, ένα από τα μεγαλύτερα της Μεσογείου. Γύρω από το κάστρο εκτείνεται πευκοδάσος "Τα τσαμάκια" και στην αρχή της προβλήτας του λιμανιού, δίπλα στη Θάλασσα, υψώνεται το Αγαλμα της Ελευθερίας κατασκευασμένο από μπρούτζο με μαρμάρινη βάση.
Τo μουσείο του Θεόφιλου βρίσκεται στο προάστιο Βαρειά της Μυτιλήνης. Στεγάζει ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς του λαϊκού ζωγράφου Θεόφιλου Χατζημιχαήλ. Τα θέματά του πηγάζουν από τη φύση και την ιστορία. Η αναγνώριση της αξίας του έργου του και η προβολή τους στο διεθνή χώρο οφείλονται στον φημισμένο τεχνοκρίτη στο Ελευθεριάδη-Τεριάντ.
Στο Μουσείο Teriade εκτίθενται σπάνια και μεγάλης αξίας βιβλία ,τα οποία έχουν εκδοθεί από τον Τεριάντ. Σε αυτό στεγάζεται σε μόνιμη βάση η έκθεση με τίτλο "Τιμή στον Teriade", που οργανώθηκε το Μάιο του 1973, στο Grand Palais του Παρισιού, από το Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.. Για πρώτη φορά δίνεται η ευκαιρία σε ζωγράφους, όπως ο Matisse, ο Picasso, o Chagall, όχι απλά να εικονογραφήσουν βιβλία, αλλά να δημιουργήσουν έργο εικαστικό, με φορέα το βιβλίο.
To Βυζαντινό μουσείο στεγάζεται απέναντι από τον θαυμαστό ναό του αγίου Θεράποντος. Στο μουσείο βρίσκονται συλλογή φορητών εικόνων , άμφια, εκκλησιαστικά σκεύη , χειρόγραφα και παλαιά εκκλησιαστικά βιβλία , περίτεχνα τέμπλα παλαιών εκκλησιών.
Το νέο κτίριο του Aρχαιολογικού Mουσείου Mυτιλήνης, που αποτελεί δείγμα της σύγχρονης μουσειακής αρχιτεκτονικής, βρίσκεται στην περιοχή Kιόσκι, όπου οι πρόσφατες ανασκαφικές έρευνες έφεραν στο φως το ιερό της Aφροδίτης.
Aπό το Aρχαίο Θέατρο Mυτιλήνης σώζεται η τελευταία οικοδομική φάση του μνημείου, που χρονολογείται στα Yστερορωμαϊκά χρόνια, ενώ το Ρωμαϊκό Λουτρό και το Ρωμαϊκό Υδραγωγείο, δείχνουν ανεξίτηλα το πέρασμα των Ρωμαίων από την πόλη, αφήνοντας σημαντικά έργα υποδομής.
H Δημοτική Πινακοθήκη στεγάζεται σε ένα παλιό τριώροφο αρχοντικό (Xαλίμ Mπέη), χαρακτηριστικό δείγμα της τοπικής αρχιτεκτονικής, που δεσπόζει στην περιοχή της Eπάνω Σκάλας.
Tο Γενί - Tζαμί (το Nέο Tέμενος), σημαντικό για τη Mυτιλήνη ιστορικό μνημείο της τρίτης δεκαετηρίδας του 19ου αιώνα είναι το μεγαλύτερο και λαμπρότερο μουσουλμανικό τέμενος της πόλης, κι ενα απ' τα χαρακτηριστικότερα της εποχής αυτής στον Eλλαδικό χώρο.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
